Dzienniczek św. Siostry Faustyny

Faustyna Kowalska była zakonnicą ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, nazywana jest apostołką, a także sekretarką Bożego Miłosierdzia. Przez Kościół Katolicki została ogłoszona świętą, najbardziej znana jest ze swojego Dzienniczka, gdzie opisała przeżycia związane z objawieniami, mistycznymi stanami i licznymi wizjami, których doświadczyła. Skąd taka popularność Dzienniczka wśród teologów, wiernych i literaturoznawców? Aby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba zajrzeć do tego niezwykłego tekstu kultury.

Dzieło powstawało od 1934 do 1938 roku z wyraźnego polecenia Jezusa Chrystusa, który ukazał się w wizji Siostry. Dzienniczek składa się z sześciu zeszytów plus jednego mniejszego zatytułowanego "Moje przygotowanie do Komunii świętej", cała książka spisywana była w Wilnie i Krakowie, słowa wypowiadane przez Jezusa podkreślone są ołówkiem, dzieło zaliczane jest do literatury mistycznej i zostało przetłumaczone na wiele języków. Do spisywania wszystkich doświadczeń Faustynę namówił ksiądz Michała Sopoćko, a wspierał ją ojciec Józef Andrasz. W Dzienniczku można znaleźć opisy stanów emocjonalnych, jakie przeżywała Faustyna, jej wizje, mistyczne doznania, objawienia, modlitwy, nakazy i polecenia dawane jej przez Boga oraz wskazówki dotyczące namalowania obrazu zatytułowanego "Jezu ufam Tobie". W 2019 roku powstał fabularyzowany dokument "Miłość i miłosierdzie", gdzie poruszany jest temat dotyczący tego, iż Obraz Jezusa Miłosiernego, a Całun Turyński przedstawiają tego samego mężczyznę. Choć sama święta stwierdziła, że obraz nie oddaje piękna Jezusa to odkrycie to sprawia, że Dzienniczek św. Faustyny staje się jeszcze bardziej interesujący.

"Wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej.

Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z

uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi

blady. [...] Po chwili powiedział mi Jezus: wymaluj obraz według rysunku, który

widzisz, a podpisem: Jezu ufam Tobie. Pragnę, aby obraz ten czczono najpierw w

kaplicy waszej i na całym świecie." - Dz 47

Siostra Faustyna w swoich notatkach skupia się głównie na głębi i roli poznania miłosierdzia Bożego. Jezus zrobił z niej pośrednika między Niebem, a światem doczesnym. Chciał przekazać prawdę o największym z wszystkich boskich darów, który ma być źródłem i zwieńczeniem dzieła Stwórcy jakim jest jego dobroć, łaska i, przede wszystkim, miłość. Bezgraniczne zaufanie do miłosierdzia Bożego, którym obdarza on szczególnie grzeszników ma być istotą osiągnięcia zbawienia. Faustyna opisuje nowe formy nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego. Zalicza się do nich: obraz Chrystusa pt. "Jezu ufam tobie" namalowany przez Eugeniusza Kazimirowskiego w 1934 roku według opisu św. Faustyny na podstawie wskazówek podyktowanych jej w wizji przez Jezusa, ustanowienie święta Miłosierdzia w pierwszą niedzielę po Wielkanocy wraz z nowenną, ustanowienie Godzinek Miłosierdzia oraz napisanie koronki do Miłosierdzia Bożego. Znaczna część Dzienniczka opisuje sprawy związane z nowym zgromadzeniem, które dzisiaj nazywa się Apostolskim Ruchem Bożego Miłosierdzia.

"[Żądam], aby było zgromadzenie to jak najprędzej założone – i ty w nim żyć będziesz z towarzyszkami swymi. Duch Mój będzie regułą życia waszego. Życie wasze ma być na Mnie wzorowane, od żłóbka aż do skonania na krzyżu. Wniknij w tajemnice Moje i poznasz przepaść miłosierdzia Mojego ku stworzeniom i niezgłębioną dobroć Moją – i tę dasz poznać światu. Będziesz przez modlitwę pośredniczyć między ziemią a niebem." - Dz 438

Faustyna Kowalska spaliła swoje pierwsze notatki, jak stwierdziła na polecenie anioła, przez co ostateczna wersja Dzienniczka ma nieco zaburzoną kolejność wydarzeń, gdyż ksiądz Sopoćko nakazał jej później odtworzyć tamte zapiski. Siostra zawsze podkreślała, że wszystkie swoje wizje przekładała na papier z polecenia przełożonych, co miało stanowić potwierdzenie woli Bożej. W swym dziele opisała również dary, które otrzymała od Boga, a mianowicie: pojawienie się stygmatów, umiejętność przebywania w dwóch miejscach jednocześnie, czytania w ludzkich duszach oraz proroctwa. W zeszytach zawarte są również teksty dotyczące ataków jakich miała doznawać Siostra ze strony nieczystych sił nadprzyrodzonych. Co ciekawe, w 1933 roku psychiatra Helena Maciejewska po przebadaniu Faustyny wydała oświadczenie o jej doskonałym zdrowiu psychicznym.

"W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą. Mój Anioł Stróż nie odstępował mnie ani na chwilę. I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednoznacznie, że największym dla nich cierpieniem, to jest tęsknota za Bogiem." - Dz 20

Choć w Dzienniczku pojawiają się pewne błędy gramatyczne to należy zwrócić uwagę jak pięknym, plastycznym i kwiecistym językiem został on spisany. Doznania, przeżycia i emocje są doskonale przedstawione w świetnie komponujących się opisach miłości i wielkości Bożej. Mistyczne przeżycia związane ze Stwórcą i słowa wypowiadane przez Jezusa zaskakują, gdyż napisane są w sposób tak górnolotny, że aż niepodobny do stylu, którym mogłaby się posługiwać zakonnica bez wykształcenia. Dzienniczek z pewnością stanowi ważny element duchowego objawienia dla wszystkich wyznawców katolicyzmu, ale jest to także niezwykły tekst kultury polskiej, który warto polecić wszystkim miłośnikom literatury.

"Niech ufa dusza wszelka w męce Pana, niech ma w miłosierdziu nadzieję. Bóg nikomu Miłosierdzia Swego nie odmów. Niebo i ziemia może się odmienić, ale nie wyczerpie się Miłosierdzie Boże." - Dz 72

Fragmenty utworów należą do ich prawnych właścicieli i zostały użyte zgodnie z prawem cytatu (art. 29 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).