Imiona wymyślone przez pisarzy

Imię, które nadają nam rodzice zazwyczaj zostaje zainspirowane imionami naszych przodków lub jakichś sławnych osobistości. Dawniej imiona tworzono, przypisując im magiczne właściwości. Chodzi o to, że w wielu kulturach uważano, że nadanie dziecku odpowiedniej nazwy zadecyduje o tym kim będzie w przyszłości. Tak na przykład Mirosław (z członów mir - pokój i sław - sława) oznacza "ten, który sławi pokój". Miało to decydować o tym, że w przyszłości Mirosław będzie człowiekiem pragnącym pokoju.

Jednak nie wszystkie imiona powstały w ten sposób. Wielu autorów, aby dodać swojemu bohaterowi oryginalność, nadawało mu imię, które sami wymyślili. Później zaczęto nazywać prawdziwych ludzi tak jak bohaterów ulubionych dzieł literackich, aż w końcu stworzone przez pisarzy imiona stały się czymś normalnym, popularnym i modnym. Autorzy tworzyli je poprzez odniesienie się do dawnych tradycji kreowania imion (np. Lesław), poprzez odwołanie się do już istniejących nazw obiektów lub przedmiotów (np. Dąb),  odniesienie się do charakterystycznych cech wyglądu (np. Calineczka), do cech określających postać (np. Waligóra) lub poprzez zainspirowanie się słowami z innego języka (np. Kordian, Grażyna). Istnieją także imiona, które autorzy tworzyli z wymyślonego przez siebie języka (np. Aragorn).

Poniżej znajdziecie listę kilku wybranych imion literackich, które mogą zainspirować was do nazwania którymś z nich waszego dziecka:

Anhelli - wymyślone przez Juliusza Słowackiego i nadane głównemu bohaterowi z poematu o tym samym tytule. Etymologia tego imienia prawdopodobnie ma jakiś związek ze słowem "piekło" (ang. hell).

Aragorn - stworzył je J.R.R. Tolkien dla jednego z głównych bohaterów powieści "Władca Pierścieni". Z sindarinu, czyli z języka wymyślonego przez autora mitologii Śródziemia, oznacza "Poważany Król", od słów aran - król i (n)gorn - poważany.

Balladyna - kolejne imię stworzone przez Juliusza Słowackiego. Występuje w powieści o tym samym tytule i nawiązuje do gatunku literackiego popularnego w epoce romantyzmu, czyli ballady.

Calineczka - w oryginale brzmi Tommelise, co wzięło się od duńskiego słowa "kciuk". Polski tłumacz podczas przekładu odwołał się do jednostki długości, czyli cala - 2,54 centymetra. Inni tłumacze nazwali tę postać "Paluszka" lub "Odrobinka". Imię Calineczka pierwszy raz pojawia się w baśni Hansa Christiana Andersena w drugim tomie zbioru "Baśni dla dzieci".

Dąb - męskie imię, które ewidentnie odwołuje się do rodzaju drzewa. Ma oznaczać siłę i szlachetność. Używa go rycerz z  powieści "Krzyżowcy" Zofii Kossak.

Fiona - chyba każdemu Fiona kojarzy się z ukochaną Shreka. Jednak imię to zostało stworzone przez szkockiego poetę Jamesa Macphersona. Użyte w "Pieśni Osjana" zostało spopularyzowane w Anglii i Szkocji. Podobno pochodzi od irlandzkiego słowa fionn, które oznacza kogoś "sprawiedliwego", "uczciwego". Możliwe też, że wywodzi się od imienia - Fionnghal.

Grażyna - Adam Mickiewicz wymyślił to imię dla tytułowej bohaterki swojego poematu. Stworzył je z litewskiego słowa graži , które oznacza piękną. W Polsce, choć dla niektórych to imię dziwnie brzmi, często nadawane jest nowo narodzonym dzieciom.

Kordian - czyli "dający serce". Pochodzi od łacińskiego cordis i zostało stworzone przez Juliusza Słowackiego, który nadał to imię tytułowemu bohaterowi swojego dramatu.

Lesław - powstało w XIX wieku na wzór staropolskich imion, które składały się zazwyczaj z dwóch członów i decydowały o danych cechach charakteru człowieka. Dawni Słowianie nadawali mężczyzną imiona dopiero w czasie postrzyżyn, czyli podczas rytualnego obcinania włosów. Twórcą imienia Lesław może być Roman Zmorski, autor poematu o takim właśnie tytule. Żeński odpowiednik to Lesława. Imię ma jakiś związek ze słowem "sława".

Nemo - z łacińskiego oznacza "nikt". Imię stworzone zostało przez Juliusza Verne’a i użyte w powieściach "Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi" oraz "Tajemnicza wyspa", gdzie jednym z głównych bohaterów był kapitan Nemo - wynalazca, podróżnik, budowniczy i dowódca okrętu podwodnego Nautilus. W pierwotnej koncepcji kapitan Nemo miał być Polakiem, weteranem powstania styczniowego.

Ligia/Kallina - bohaterka powieści Henryka Sienkiewicza pod tytułem "Quo vadis". Z greckiego słowa ligus oznacza "czysty głos". Było to także imię jednej z mitycznych syren, córki boga Acheloosa. W poemacie Edgara Allana Poe brzmiało Ligeia. W wersji Ligia zostało pierwszy raz użyte przez Henryka Sienkiewicza.

Pamela - imię dla dziewczynki, które, wymyślone zostało przez poetę Philipa Sidneya w XVI wieku na użytek poematu "Arkadia". Powstało z połączenia greckich słów pan - wszystko i meli - miód. Mogło to oznaczać "niezwykle słodka".

Piętaszek - takie przezwisko nosił bohater powieści  Daniela Defoe "Przypadki Robinsona Crusoe". Jedyny ocalały z zatopionego przez fale statku Robinson poznaje na wyspie czarnoskórego mężczyznę, ratując go z rąk ludożerców i kiedy zdaje sobie sprawę, że nie jest w stanie wypowiedzieć jego prawdziwego imienia, nadaje mu przydomek Friday, co na polski przetłumaczono jako Piętaszek - właśnie w piąty dzień tygodnia Robinson spotkał swojego przyszłego towarzysza niedoli.

Waligóra i Wyrwidąb - są to bohaterowie starosłowiańskiej baśni, gdzie imiona zostały bohaterom nadane ze względu na ich niezwykłe zdolności. Waligóra był w stanie jednym ciosem zmiażdżyć potężną górę, a Wyrwidąb bezproblemowo wyrywał drzewa razem z korzeniami.

Żywila - kolejne imię, które stworzył Adam Mickiewicz. Wywodzi się od złączenia imion dwóch starosłowiańskich bóstw: Żywie i Zizili.

Jeśli chcecie poznać więcej imion literackich, albo etymologię własnego imienia to dajcie znać w komentarzach, a ja przygotuję dla was kolejny artykuł.